De dag van de leraar

De dag van de leraar

De geschiedenisleraar glimlachte. Vierentwintig paar ogen keken hem verwachtingsvol aan. Zou 'ie wel of zou 'ie niet...? De leraar boog zich voorover, zette z'n handen op de grond en maakte een handstand. Gejoel en applaus steeg op. Uit een inmiddels rood aangelopen hoofd, klonk het : 'Jongelui, onthoud dit van mij. Soms doe je er goed aan het leven van de andere kant te bekijken.' De meeste leerlingen onthielden de stunt voor de klas, sommigen onthielden ook de woorden. Hun leraar vergaten ze nooit. Hij had de dag van zijn leven, sindsdien snelde zijn roem hem vooruit.

Vandaag, 5 oktober, is het de dag van de leraar. Waarom het zo kort op dierendag zit, weet waarschijnlijk niemand. Hoewel..., onderwijs is misschien toch ook een beetje aapjes kijken. De hele dag houden we elkaar namelijk in de gaten. Dan weer kijken we elkaar verwachtingsvol aan en spat de ernergie er vanaf. Dan weer moet je op de poot spelen en de regels aantrekken. Soms zie je de moedeloze blik bij leerlingen als het niet zo lekker gaat of zien ze die van jou als ze je bijna horen denken: 'Ging de bel maar.' Hoe het ook gaat, altijd weer kijken we naar elkaar. De leraar naar z'n leerlingen en andersom.

Wat we er van kunnen leren? Misschien wel dit: 'Kijk naar de ogen van je leerlingen, naar wat ze zouden willen vragen en stem daar je les op af'. Je onderwijs zal erdoor veranderen. Zo spelen we iedere dag het mooie spel dat onderwijs heet. Jullie voor de klas en wij in het bedenken van onderwijs dat werkt en ... ook voor de klas.

Nog een fijne dag gewenst.